поомекнел

Речник на българския език

1. поомекнел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поомекнел е производна форма на поомекна (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поомекнел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поомекнел е производна форма на поомекна (мин. деят. несв. прич. м. р.).