поокуражавал

Речник на българския език

1. поокуражавал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поокуражавал е производна форма на поокуражавам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поокуражавал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поокуражавал е производна форма на поокуражавам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поокуражавал — мин. деят. св. прич. м. р.

поокуражавал е производна форма на поокуражавам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поокуражавал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поокуражавал е производна форма на поокуражавам (мин. деят. несв. прич. м. р.).