поокопитил е

Речник на българския език

1. поокопитил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поокопитил е е производна форма на поокопитя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поокопитил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поокопитил е е производна форма на поокопитя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).