поокопитил

Речник на българския език

1. поокопитил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поокопитил е производна форма на поокопитя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поокопитил — мин. деят. св. прич. м. р.

поокопитил е производна форма на поокопитя (мин. деят. св. прич. м. р.).