поокопитело

Речник на българския език

1. поокопитело — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

поокопитело е производна форма на поокопитя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. поокопитело — мин. деят. несв. прич. ср. р.

поокопитело е производна форма на поокопитя (мин. деят. несв. прич. ср. р.).