пооклюмал

Речник на българския език

1. пооклюмал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пооклюмал е производна форма на пооклюмам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пооклюмал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пооклюмал е производна форма на пооклюмам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. пооклюмал — мин. деят. св. прич. м. р.

пооклюмал е производна форма на пооклюмам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. пооклюмал — мин. деят. несв. прич. м. р.

пооклюмал е производна форма на пооклюмам (мин. деят. несв. прич. м. р.).