пообръщал

Речник на българския език

1. пообръщал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообръщал е производна форма на пообръщам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пообръщал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообръщал е производна форма на пообръщам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. пообръщал — мин. деят. св. прич. м. р.

пообръщал е производна форма на пообръщам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. пообръщал — мин. деят. несв. прич. м. р.

пообръщал е производна форма на пообръщам (мин. деят. несв. прич. м. р.).