пообрало

Речник на българския език

1. пообрало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

пообрало е производна форма на пообера (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. пообрало — мин. деят. св. прич. ср. р.

пообрало е производна форма на пообера (мин. деят. св. прич. ср. р.).