пообличал

Речник на българския език

1. пообличал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообличал е производна форма на пообличам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пообличал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообличал е производна форма на пообличам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. пообличал — мин. деят. св. прич. м. р.

пообличал е производна форма на пообличам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. пообличал — мин. деят. несв. прич. м. р.

пообличал е производна форма на пообличам (мин. деят. несв. прич. м. р.).