пообидил е

Речник на българския език

1. пообидил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообидил е е производна форма на пообидя (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. пообидил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

пообидил е е производна форма на пообидя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).