пообидил
1.
пообидил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
пообидил
е производна форма
на пообидя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
пообидил —
мин. деят. св. прич. м. р.
пообидил
е производна форма
на пообидя (мин. деят. св. прич. м. р.).