поникнете

Речник на българския език

1. поникнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

поникнете е производна форма на поникна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. поникнете — повелително наклонение, мн. ч.

поникнете е производна форма на поникна (повелително наклонение, мн. ч.).