поникнела

Речник на българския език

1. поникнела — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

поникнела е производна форма на поникна (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).

2. поникнела — мин. деят. несв. прич. ж. р.

поникнела е производна форма на поникна (мин. деят. несв. прич. ж. р.).