поначумерва

Речник на българския език

1. поначумерва — сег. вр., 3 л., ед. ч.

поначумерва е производна форма на поначумервам (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. поначумерва — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

поначумерва е производна форма на поначумервам (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. поначумерва — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

поначумерва е производна форма на поначумервам (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).