понастинало

Речник на българския език

1. понастинало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понастинало е производна форма на понастина (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понастинало — мин. деят. св. прич. ср. р.

понастинало е производна форма на понастина (мин. деят. св. прич. ср. р.).