понагорещил

Речник на българския език

1. понагорещил — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понагорещил е производна форма на понагорещя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понагорещил — мин. деят. св. прич. м. р.

понагорещил е производна форма на понагорещя (мин. деят. св. прич. м. р.).