понагоил си

Речник на българския език

1. понагоил си — мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

понагоил си е производна форма на понагоя (мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).

2. понагоил си — преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.

понагоил си е производна форма на понагоя (преизк. накл., мин. св. вр., 2 л., ед. ч., м. р.).