понабутвал е

Речник на българския език

1. понабутвал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабутвал е е производна форма на понабутвам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понабутвал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабутвал е е производна форма на понабутвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понабутвал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабутвал е е производна форма на понабутвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).