понабутало

Речник на българския език

1. понабутало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понабутало е производна форма на понабутам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понабутало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понабутало е производна форма на понабутам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. понабутало — мин. деят. св. прич. ср. р.

понабутало е производна форма на понабутам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. понабутало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

понабутало е производна форма на понабутам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).