понабръчкал

Речник на българския език

1. понабръчкал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабръчкал е производна форма на понабръчкам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понабръчкал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабръчкал е производна форма на понабръчкам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понабръчкал — мин. деят. св. прич. м. р.

понабръчкал е производна форма на понабръчкам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понабръчкал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понабръчкал е производна форма на понабръчкам (мин. деят. несв. прич. м. р.).