понабрулвал

Речник на българския език

1. понабрулвал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабрулвал е производна форма на понабрулвам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понабрулвал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабрулвал е производна форма на понабрулвам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понабрулвал — мин. деят. св. прич. м. р.

понабрулвал е производна форма на понабрулвам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понабрулвал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понабрулвал е производна форма на понабрулвам (мин. деят. несв. прич. м. р.).