понабрало

Речник на българския език

1. понабрало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

понабрало е производна форма на понабера (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. понабрало — мин. деят. св. прич. ср. р.

понабрало е производна форма на понабера (мин. деят. св. прич. ср. р.).