понабра

Речник на българския език

1. понабра — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

понабра е производна форма на понабера (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

2. понабра — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

понабра е производна форма на понабера (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).