понабира

Речник на българския език

1. понабира — сег. вр., 3 л., ед. ч.

понабира е производна форма на понабирам (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. понабира — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

понабира е производна форма на понабирам (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. понабира — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

понабира е производна форма на понабирам (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).