понабивал

Речник на българския език

1. понабивал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабивал е производна форма на понабивам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. понабивал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

понабивал е производна форма на понабивам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. понабивал — мин. деят. св. прич. м. р.

понабивал е производна форма на понабивам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. понабивал — мин. деят. несв. прич. м. р.

понабивал е производна форма на понабивам (мин. деят. несв. прич. м. р.).