помомеел

Речник на българския език

1. помомеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

помомеел е производна форма на помомея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. помомеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

помомеел е производна форма на помомея (мин. деят. несв. прич. м. р.).