полюбопитствал

Речник на българския език

1. полюбопитствал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

полюбопитствал е производна форма на полюбопитствам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. полюбопитствал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

полюбопитствал е производна форма на полюбопитствам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. полюбопитствал — мин. деят. св. прич. м. р.

полюбопитствал е производна форма на полюбопитствам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. полюбопитствал — мин. деят. несв. прич. м. р.

полюбопитствал е производна форма на полюбопитствам (мин. деят. несв. прич. м. р.).