покорил е

Речник на българския език

1. покорил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

покорил е е производна форма на покоря (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. покорил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

покорил е е производна форма на покоря (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).