поизстискал

Речник на българския език

1. поизстискал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизстискал е производна форма на поизстискам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поизстискал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизстискал е производна форма на поизстискам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поизстискал — мин. деят. св. прич. м. р.

поизстискал е производна форма на поизстискам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поизстискал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поизстискал е производна форма на поизстискам (мин. деят. несв. прич. м. р.).