поизостанел

Речник на българския език

1. поизостанел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизостанел е производна форма на поизостана (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поизостанел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поизостанел е производна форма на поизостана (мин. деят. несв. прич. м. р.).