поизлъскал

Речник на българския език

1. поизлъскал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизлъскал е производна форма на поизлъскам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поизлъскал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поизлъскал е производна форма на поизлъскам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. поизлъскал — мин. деят. св. прич. м. р.

поизлъскал е производна форма на поизлъскам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. поизлъскал — мин. деят. несв. прич. м. р.

поизлъскал е производна форма на поизлъскам (мин. деят. несв. прич. м. р.).