позаглушило

Речник на българския език

1. позаглушило — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

позаглушило е производна форма на позаглуша (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. позаглушило — мин. деят. св. прич. ср. р.

позаглушило е производна форма на позаглуша (мин. деят. св. прич. ср. р.).