подосетел

Речник на българския език

1. подосетел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

подосетел е производна форма на подосетя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. подосетел — мин. деят. несв. прич. м. р.

подосетел е производна форма на подосетя (мин. деят. несв. прич. м. р.).