подокараха

Речник на българския език

1. подокараха — мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

подокараха е производна форма на подокарам (мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. подокараха — мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.

подокараха е производна форма на подокарам (мин. несв. вр., 3 л., мн. ч.).