погнусил е

Речник на българския език

1. погнусил е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

погнусил е е производна форма на погнуся (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. погнусил е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

погнусил е е производна форма на погнуся (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).