погинете

Речник на българския език

1. погинете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

погинете е производна форма на погина (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. погинете — повелително наклонение, мн. ч.

погинете е производна форма на погина (повелително наклонение, мн. ч.).