поводил
1.
поводил —
преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.
поводил
е производна форма
на поводя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).
2.
поводил —
мин. деят. св. прич. м. р.
поводил
е производна форма
на поводя (мин. деят. св. прич. м. р.).