поводел

Речник на българския език

1. поводел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поводел е производна форма на поводя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поводел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поводел е производна форма на поводя (мин. деят. несв. прич. м. р.).