побута

Речник на българския език

1. побута — сег. вр., 3 л., ед. ч.

побута е производна форма на побутам (сег. вр., 3 л., ед. ч.).

2. побута — мин. св. вр., 2 л., ед. ч.

побута е производна форма на побутам (мин. св. вр., 2 л., ед. ч.).

3. побута — мин. св. вр., 3 л., ед. ч.

побута е производна форма на побутам (мин. св. вр., 3 л., ед. ч.).