поблеел

Речник на българския език

1. поблеел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

поблеел е производна форма на поблея (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. поблеел — мин. деят. несв. прич. м. р.

поблеел е производна форма на поблея (мин. деят. несв. прич. м. р.).