отечете

Речник на българския език

1. отечете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

отечете е производна форма на отека (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. отечете — повелително наклонение, мн. ч.

отечете е производна форма на отека (повелително наклонение, мн. ч.).