остроумничили

Речник на българския език

1. остроумничили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

остроумничили е производна форма на остроумнича (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. остроумничили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

остроумничили е производна форма на остроумнича (мин. деят. св. прич. мн. ч.).