остойностили

Речник на българския език

1. остойностили — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.

остойностили е производна форма на остойностя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., мн. ч.).

2. остойностили — мин. деят. св. прич. мн. ч.

остойностили е производна форма на остойностя (мин. деят. св. прич. мн. ч.).