осиротял

Речник на българския език

1. осиротял — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

осиротял е производна форма на осиротея (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. осиротял — мин. деят. св. прич. м. р.

осиротял е производна форма на осиротея (мин. деят. св. прич. м. р.).

3. осиротял — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

осиротял е производна форма на осиротя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

4. осиротял — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

осиротял е производна форма на осиротя (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

5. осиротял — мин. деят. св. прич. м. р.

осиротял е производна форма на осиротя (мин. деят. св. прич. м. р.).

6. осиротял — мин. деят. несв. прич. м. р.

осиротял е производна форма на осиротя (мин. деят. несв. прич. м. р.).