орбитирал

Речник на българския език

1. орбитирал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

орбитирал е производна форма на орбитирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. орбитирал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

орбитирал е производна форма на орбитирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. орбитирал — мин. деят. св. прич. м. р.

орбитирал е производна форма на орбитирам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. орбитирал — мин. деят. несв. прич. м. р.

орбитирал е производна форма на орбитирам (мин. деят. несв. прич. м. р.).