ораторствувал е

Речник на българския език

1. ораторствувал е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

ораторствувал е е производна форма на ораторствувам (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. ораторствувал е — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

ораторствувал е е производна форма на ораторствувам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. ораторствувал е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

ораторствувал е е производна форма на ораторствувам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).