опорочило е

Речник на българския език

1. опорочило е — мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

опорочило е е производна форма на опороча (мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. опорочило е — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

опорочило е е производна форма на опороча (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).