опипал

Речник на българския език

1. опипал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

опипал е производна форма на опипам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. опипал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

опипал е производна форма на опипам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. опипал — мин. деят. св. прич. м. р.

опипал е производна форма на опипам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. опипал — мин. деят. несв. прич. м. р.

опипал е производна форма на опипам (мин. деят. несв. прич. м. р.).