онаковал

Речник на българския език

1. онаковал — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

онаковал е производна форма на онаковам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. онаковал — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

онаковал е производна форма на онаковам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

3. онаковал — мин. деят. св. прич. м. р.

онаковал е производна форма на онаковам (мин. деят. св. прич. м. р.).

4. онаковал — мин. деят. несв. прич. м. р.

онаковал е производна форма на онаковам (мин. деят. несв. прич. м. р.).