омилостивял

Речник на българския език

1. омилостивял — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

омилостивял е производна форма на омилостивя (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. омилостивял — мин. деят. несв. прич. м. р.

омилостивял е производна форма на омилостивя (мин. деят. несв. прич. м. р.).